Ik zal iets over mijzelf vertellen, hoe het zo ver heeft kunnen komen ? Mijn moeder is mijn voorbeeld geweest, zij was altijd al gek op het verzamelen van bepaalde voorwerpen, bv. strijkijzer onderzettertjes van gietijzer en smeedijzer, antieke en maffe brilletjes, mooie serviezen, schaaltjes, klokken etc. Ik denk dat ik daar toch iets van heb meegekregen in mijn genen want al heel vroeg was ik mij bewust van de waarde van oude voorwerpen, vond het heerlijk om in het vuilnis van andere mensen te neuzen en te kijken of er nog iets tussen zat dat ik kon gebruiken. Rond mijn 7-8 ste jaar bracht ik al "vuilnis" mee naar huis. Ik herinner mij nog een oude keukenstoel met gevlochten zitting en gedraaide poten (heb ik nog jaren gehad) en een doos ministek , oude puzzels etc. Ik zag overal wel waarde in.

Dat doe ik nog steeds weleens, 's morgens voor dag en dauw m'n bed uit om een rondje te maken en zo onopvallend mogelijk en schichtig om je heen kijkend, te snuffelen in het afval van iemand.
Je voelt je bijna als een dief, als je zo voor dag en dauw aan het stropen bent. Echt iets "waardevols" heb ik volgens mij nooit gevonden, maar het is wel spannend om te doen, wel eens een ruzie meegemaakt waarbij er meerdere partijen aan een strijkplank stonden te trekken, en met de auto de
weg blokkeerden om anderen even op een afstand te houden, want dat heb ik wel gemerkt dat er mensen zijn die er hun beroep van hebben gemaakt de straten af te schuimen op zoek naar de ultime vonst.

Als kleine jongen keek ik, zoals de meeste uit mijn tijd, naar Swiebertje en was met name geinteresseerd in de figuur van Malle Pietje. Een morsig mannetje met een afgekloven sigaarstompje achteloos in zijn mondhoek bungelend, in een overvolle winkel met een veel te smal looppaatje waardoor hij altijd ergens tegenaan trapte als hij door z'n winkel liep. Tegenwoordig kijk ik, 40 jaar later, naar mijn grote voorbeeld nl. de Amerikan Pickers    (klik op de link naar hun website).